تاکنون مسأله امامت در دانش کلام و به عنوان یکی از ارکان اندیشه اعتقادی مسلمین مورد بحث و پژوهش قرار گرفته است و هر یک از گروه های اسلامی با استناد به شواهد عقلی و نقلی ، دیدگاه خود در این باره را توجیه و تبیین نموده است. اما نیک روشن است که این اصل اعتقادی با ابعاد دیگر دین مثل فقه و اخلاق نیز پیوندی استوار دارد که تاکنون چندان مورد توجه پژوهشگران قرار نگرفته است. نگارندة این مقاله که بخش نخست آن در شماره اول ارائه گردید، قصد دارد روزنة جدیدى در این بحث گشوده و با رویکرد اقتران عقلى و شرعى میان اصل امامت و مسائل فقه، ازآن به عنوان شاهد و مؤید براى آسمانى بودن امر امامت ، بهره جوید.
)