مسئلۀ علم امام از دیرباز تاکنون به‌عنوان یکی از آموزه‌های اعتقادی و مقوّمات امامت شیعی مطرح بوده است. این ویژگی که لازمۀ مرجعیّت دینی امامان است، ابتدا توسط شخص پیامبر اکرم صلی‌الله علیه وآله موردتوجه قرار گرفت و ازآن‌پس ائمه علیهم‌السلام و اصحابشان نیز امامت را بر اساس آن بر رسیده‌اند. در این میان برخی دربارۀ علم امام مطالبی را با رویکرد تاریخی مطرح کرده‌اند تا نشان دهند باور فعلی شیعیان دربارۀ علم امام، با گذشته، یعنی عصر حضور ائمه علیهم‌السلام، متفاوت است؛ ازاین‌رو در این جستار، علم امام و ویژگی‌های آن از نگاه امام علی علیه السلام با تأکید بر نهج‌البلاغه که یکی از کهن‌ترین میراث حدیثی و منابع معرفتی شیعه محسوب می‌شود، موردبررسی قرار می‌گیرد تا هم بر علم امام تأکید نماید و هم پاسخی مستند و تاریخی بر شبهاتی باشد که دراین‌باره مطرح می‌شود.
نادم, محمدحسین. (1393). علم امام از نگاه امیرالمؤمنین علیه السلام با تأکید بر نهج البلاغه (نقد رویکرد تاریخی به علم امام). امامت پژوهی, 4(16), 211-235.
MLA
محمدحسین نادم. "علم امام از نگاه امیرالمؤمنین علیه السلام با تأکید بر نهج البلاغه (نقد رویکرد تاریخی به علم امام)". امامت پژوهی, 4, 16, 1393, 211-235.
HARVARD
نادم, محمدحسین. (1393). 'علم امام از نگاه امیرالمؤمنین علیه السلام با تأکید بر نهج البلاغه (نقد رویکرد تاریخی به علم امام)', امامت پژوهی, 4(16), pp. 211-235.
VANCOUVER
نادم, محمدحسین. علم امام از نگاه امیرالمؤمنین علیه السلام با تأکید بر نهج البلاغه (نقد رویکرد تاریخی به علم امام). امامت پژوهی, 1393; 4(16): 211-235.
)