TY - JOUR ID - 59894 TI - مناسبات اهل حدیث و امامیه در بغداد؛ از غیبت صغرا تا افول آل بویه JO - امامت پژوهی JA - JEP LA - fa SN - ‪2588-6533 AU - امیرخانی, علی AD - دانشگاه ادیان و مذاهب قم Y1 - 2014 PY - 2014 VL - 4 IS - 13.14 SP - 137 EP - 160 KW - اهل حدیث KW - حنبلیان KW - امامیه KW - بغداد KW - آل بویه KW - آشوب های اجتماعی DO - N2 - درگیری های علمی و عملی اهل حدیث با امامیان بغداد در دوران غیبت، روند صعودی و افزایشی داشته است. شواهد تاریخی حاکی از آن است که با افزایش تکاپوی اجتماعی و علمی امامیان در اواخر سدۀ سوم و اوایل سدۀ چهارم، اهل حدیث (حنبلیان) آشوب های اجتماعی را علیه شیعیان ایجاد کردند. پس از ورود آل بویه و رشد فعالیت های سیاسی _ اجتماعی شیعیان و آشکار شدن شعائر و آیین های آنان، حساسیت ها و درگیری ها به مراتب بیشتر شد و در اواخر سدۀ چهارم و اوایل سدۀ پنجم _ همزمان با اوج شکوفایی مدرسۀ بغداد _ فتنه های اجتماعی به بالاترین حد رسید. موضع بزرگان امامیه و اهل حدیث در برابر آشوب های مذهبی متفاوت بود. اندیشه وران امامیه گرچه در مقام بحث و نظر علمی در ردّ و انکار مبانی و مبادی اهل حدیث پویا بودند، اما نه تنها در درگیری های اجتماعی جلودار نبودند، بلکه در خاموش کردن فتنه تلاش می کردند. این در حالی است که محدثان و عالمان اهل حدیث، از سردمداران و جلوداران درگیری ها و تحریک و تهییج عوام بودند؛ کسانی چون ابو محمد بربهاری، ابوبکر محمد بن عبدالله محدث، ابن بطۀ حنبلی، ابن سمعون حنبلی و ابوعلی ابن المذهب. UR - https://jep.emamat.ir/article_59894.html L1 - https://jep.emamat.ir/article_59894_1d0f6eddbd6654c9e00fcd42f867782d.pdf ER -